Παλεύοντας με το… τέρας της εσωστρέφειας

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Όταν έχεις φτάσεις στον πάτο του βαρελιού (ποδόσφαιρο) και στα πρόθυρα του οικονομικού κραχ λίγο πριν την έλευση του Νίκου Λάσκαρη που έδωσε κυριολεκτικά το φιλί της ζωής (μπάσκετ) η καχυποψία περισσεύει. Για την ακρίβεια έχει ποτίσει κάθε σπιθαμή του κορμιού σου. Ταλαιπωρεί τη σκέψη σου και τη βάζει μονίμως να επεξεργάζεται τις προσλαμβάνουσες πληροφορίες με διαρκή αμφισβήτηση. Ενίοτε και με έμφυτη άρνηση. Στον Άρη όλα τα παραπάνω υπάρχουν σε αυξημένες δόσεις. Ακόμη και σήμερα που το τμήμα μπάσκετ έχει μια οικονομική υγεία και το ποδόσφαιρο «καθάρισε» από τα βάρη του παρελθόντος και ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία εφόσον δεν επαναληφθούν τα ίδια λάθη που οδήγησαν στην χρεωκοπία την ομάδα, αρκεί μια ήττα, μια φήμη και μια καφενειακού τύπου συζήτηση που συνήθως δεν έχει βάση, να ρίξει νερό στο μύλο της αμφισβήτησης.

Χωρίς σημαντική αφορμή. Μια θα είναι ο Δημήτρης Πρίφτης που μάλλον έχει αρκετούς θαυμαστές αλλά και ορκισμένους πολέμιους που μετά την ήττα από το Ρέθυμνο και την κακή εμφάνιση στη Σλοβενία βρήκαν την ευκαιρία να εξακοντίσουν τα βέλη τους συγχέοντας την κριτική με την εμπάθεια. Γιατί ναι μεν η ήττα από το Ρέθυμνο ήταν κακή και η εμφάνιση κόντρα στη Ντομζάλε μετριότατη, πλην όμως είναι αρχή και υπάρχει και το περσινό παράδειγμα με την αναιμική εκκίνηση της ομάδας και την σταδιακή βελτίωσή της. Λέξεις όπως υπομονή και αυτοσυγκράτηση προκαλούν αλλεργία στον αρειανό. Εντάξει όχι σε όλους γιατί είναι άδικο να τους βάζουμε στο ίδιο καζάνι.

Τα ίδια και στο ποδόσφαιρο που δεν έχει ξεκινήσει καν ακόμη τις επίσημες υποχρεώσεις του. Αρκούν 2-3 κακές εμφανίσεις στα φιλικά (εξαίρεση η ήττα από τη Λαμία που ήταν ανεπίτρεπτη όσον αφορά το εύρος της και τον τρόπο) για να αιωρηθεί ως φήμη αίφνης, προπονητολογία όταν οι ίδιοι οι αντίπαλοι προπονητές παραδέχονται ότι ο Άρης θα είναι μια διαφορετική ομάδα στο πρωτάθλημα. Δεν υπονοούμε φυσικά ότι αφαιρείται το δικαίωμα του καθενός για κριτική. Στα φιλικά όμως ο Αναστόπουλος όπως και κάθε προπονητής έχει τη δυνατότητα να βάλει τον κεντρικό αμυντικό σέντερ φορ αν θέλει για παράδειγμα, στα πλαίσια των δοκιμών. Αν στα επίσημα, οι ποδοσφαιριστές του Άρη δώσουν δικαιώματα και ο προπονητής το ίδιο, πρώτος ο Καρυπίδης που είναι πλέον ιδιοκτήτης και θα θελήσει να προστατεύσει την επένδυσή του, θα λάβει μέτρα.

Χρόνια τώρα η εσωστρέφεια αποτελεί τη βαριά βιομηχανία του Άρη. Τρώει τις σάρκες του και δίνει το δικαίωμα στους αντιπάλους του να το εκμεταλλεύονται. Όσο δεν γίνεται σε κάποιους κατανοητό ότι ο εχθρός του Άρη δεν είναι- και δεν πρέπει- εσωτερικός, αλλά εξωτερικός, τόσο θα απειλείται η πορεία του με εκτροχιασμό. Θα αρκεί μια φήμη που πολλές φορές είναι και υποβολιμαία για να ανάψει η σπίθα.

Ποιο μπορεί να είναι το αντίδοτο; Για αρχή σταθερότητα, κανονικότητα, ασφάλεια, οργάνωση, ανάπτυξη και φυσικά επιτυχίες σε παρκέ και χορτάρι. Στοιχεία που έλειψαν τα τελευταία χρόνια. Δεν γίνεται τίποτα όμως αν ο ίδιος ο φίλος του Άρη δεν αναπτύξει άμυνες απέναντι σε τέτοια φαινόμενα και ο ίδιος ο Άρης ως οργανισμός μια άλλη νοοτροπία. Πιο.. ευρωπαϊκή που να συνάδει και με το μέγεθός του.